daleka północ

См. также в других словарях:

• północ — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} moment, w którym Słońce znajduje się najniżej pod horyzontem, wyznaczający początek doby; godzina dwunasta w nocy (dwudziesta czwarta) : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• północ — ż VI, DCMs. y, blm 1. «chwila dolnej kulminacji Słońca; chwila, od której zaczyna się doba; dwunasta godzina w nocy» Zegary wybiły północ. Pracować, tańczyć do północy. Wrócić do domu o północy. Nigdy nie kładł się przed północą. ◊ Północ bije,… …   Słownik języka polskiego

• niedźwiedź — Posłać kogoś na białe niedźwiedzie «zesłać kogoś na daleką Północ, na Syberię»: Byli tacy, którzy koniecznie chcieli mnie posłać na białe niedźwiedzie. Szerzyli o mnie plotki, że ja byłem agentem (...). T. Torańska, Oni. Dzielić skórę na… …   Słownik frazeologiczny

• białe niedźwiedzie — {{/stl 13}}{{stl 7}} daleka północ na Syberii jako miejsce rosyjskich zsyłek : {{/stl 7}}{{stl 10}}– Panowie, wywózka – denerwował się po cichu zażywny. – Ciekawe dokąd? – mruknął adwokat. – Byle nie na białe niedźwiedzie – odpowiedział mu kolega …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… …   Słownik języka polskiego

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

• dobiec — + rzad. dobiegnąć dk Vc, dobiecbiegnę, dobiecbiegniesz, dobiecbiegnij, dobiecbiegł, dobiecbiegli, dobiecbiegłszy dobiegać ndk I, dobiecam, dobiecasz, dobiecają, dobiecaj, dobiecał 1. «biegnąc osiągnąć jakiś cel, dotrzeć do kogoś a. do czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego